- lucumone
- lucumones. m. Supremo magistrato degli Etruschi, che deteneva anche il potere religioso.
Enciclopedia di italiano. 2013.
Enciclopedia di italiano. 2013.
lucumone — lu·cu·mó·ne s.m. 1. TS stor. presso gli Etruschi, magistrato supremo che deteneva il potere politico, militare e religioso 2. BU fig., scherz., persona dotata di grande autorità {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: dal lat. lucumōne(m), di… … Dizionario italiano
lucumone — pl.m. lucumoni … Dizionario dei sinonimi e contrari
RAMNES vel RHAMNES — RAMNES, vel RHAMNES pro equitibus Romanis usurpat Horat. in Art. v. 342. Eos sic vocat ab illis equitibus, quos cum Luceribus ac Tatiensibus instituit Romulus. Varro, l. 4. de L. L. p. 16. Ager Romanus primum divisus in partes tres, a quo tribus… … Hofmann J. Lexicon universale
lucumonia — lu·cu·mò·nia s.f. TS stor. 1. carica di lucumone 2. territorio soggetto al potere di un lucumone {{line}} {{/line}} DATA: 1869 … Dizionario italiano
Ugo Procacci — Pour l’article homonyme, voir Domenico Procacci. Ugo Procacci (né à Florence le 31 mars 1905 – mort dans la même ville en février 1991) est un historien de l art, un fonctionnaire et un académicien italien, qui fut un… … Wikipédia en Français
Volnius — (probablement Volna ou Velnies en étrusque) est un auteur étrusque de « tragédies toscanes », cité par Varron[1] Histoire Cette section est vide, insuffisamment détaillée ou incomplète. Votre aide est la bienvenue ! « Ager… … Wikipédia en Français
TANAQUIL — Some early authors give this name as the wife of Tarquinius Priscus. Other traditions make her the wife of Lucumone (a name very similar to lucomon), the son of Demaratus … Historical Dictionary of the Etruscans
LUCA — civ. Thuseiae, a Lucumone Hetruscorum Rege dicta. Ferrat. vulgo Lucta, colonia et urbs Hertruriae, libera et Episcopal. apud Ausertm s. Sarculum fluv. Pisis proxima, 10. mill. pafs. distans, a Florentia 40 a Senis supra 50. in Occas. Lunam versus … Hofmann J. Lexicon universale
LUCERES — tertia pars pop. Rom. temporibus Romuli Regis Prop. l. 4. Eleg. 1. v. 31. Hinc Taties Rhamnesque viri Luceresque coloni. Ubi taties pro Tatienses, Rhamnes, pro Rhamnenses, Turneb. Adver s. l. 1. c. 21. Varro l. 4. de Ling. Lat. Ager Romanus… … Hofmann J. Lexicon universale
LUCUMO — I. LUCUMO mons inter Lepontias Alpes, Germ. Luchmanier, a Lucumone Tusco dictus videtur. Vocatur alias Mons S. Barnabae, dividitque Rhaetos a Lepontiis. In huius cacumine rupes est Cadelin, in qua nascitur amnis Erode, qui progrediens montem… … Hofmann J. Lexicon universale